Ο συνθέτης Γιώργος Σισιλιάνος είναι ένας από τους πρωτοπόρους της σύγχρονης μουσικής. Η έκθεση αυτή συμπίπτει με τα εκατό χρόνια από τη γέννησή του και παρουσιάζει πρωτότυπο υλικό (φωτογραφίες, έγγραφα, χειρόγραφα, βραβεία κ.λπ.) για τη ζωή και το περιβάλλον του, υλικό που φωτίζει την προσωπικότητά του και μας επιτρέπει να προσεγγίσουμε καλύτερα το έργο του. Το υλικό είναι διατεταγμένο χρονολογικά και θεματικά και αναφέρεται στο βιογραφικό του, την ενασχόλησή του με τη δημόσια μουσική ζωή, τις συνεργασίες του με μουσικά ιδρύματα, την υποδοχή της μουσικής του από κριτικούς και κοινό και, τέλος, στην αναγνώριση της σημαντικής προσφοράς του.

Ο Γιώργος Σισιλιάνος παρακολούθησε μαθήματα θεωρητικής μουσικής στο Ελληνικό Ωδείο και στο Ωδείο Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του στη σύνθεση στην Ακαδημία της Santa Cecilia στη Ρώμη υπό τον συνθέτη Ildebrando Pizzetti, λαμβάνοντας δίπλωμα σύνθεσης (1953). Χρησιμοποίησε το δωδεκαφωνικό σύστημα για πρώτη φορά με το Κοντσέρτο για Ορχήστρα, opus 12 (1954), ενώ, αφότου έφυγε από την Ιταλία, παρακολούθησε μαθήματα σύνθεσης ως ακροατής στο Conservatoire National στο Παρίσι και στις ΗΠΑ (έχοντας αποκτήσει Fulbright Υποτροφία προγράμματος), στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, στο Summer School του Ινστιτούτου Tanglewood και στο Juilliard School της Νέας Υόρκης. Ενώ βρισκόταν στη Νέα Υόρκη, ο Σισιλιάνος γνώρισε τον Δημήτρη Μητρόπουλο, ο οποίος έκανε την πρεμιέρα της First Symphony του Sicilianos, opus 14, στο Carnegie Hall. Η άνοδός του συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια.

Το έργο του, από μουσική δωματίου (σονάτες, κουαρτέτα, κουιντέτα, κ.λπ.) μέχρι μουσική συμφωνικής ορχήστρας (συμφωνίες, συναυλίες κ.λπ.) αναγνωρίστηκε όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως. Του απονεμήθηκαν σημαντικά βραβεία στη Γαλλία, την Ιταλία, την Αυστρία και το Βέλγιο.

Παράλληλα με το βασικό του έργο –σύνθεση– ο Σισιλιάνος ήταν αφοσιωμένος με πάθος στην ανύψωση των προτύπων της μουσικής σε αυτή τη χώρα. Από τη θέση του ως μέλος σε διάφορα ιδρύματα, προσπάθησε να βελτιώσει τη μουσική εκπαίδευση σε ωδεία, αλλά και σε σχολεία. πάλεψε για να βελτιώσει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες λειτουργούν οι ορχήστρες. και το σημαντικότερο έκανε μια προσπάθεια να ιδρύσει μια Μουσική Ακαδημία, η οποία εξακολουθεί να παραμένει ένα desideratum.